De samenwerking tussen Francisco Camacho en Meg Stuart gaat terug tot Stuarts vroegste werken, met name Disfigure Study (1991). Doorheen verschillende projecten, waaronder Stuarts gelauwerde solowerk BLESSED, in 2007 gemaakt met en voor Camacho, kregen ze een diepe persoonlijke band. Nu staan ze voor het eerst in dertig jaar terug samen op het podium in een duet, geïnspireerd door de mysterieuze Nuraghe-ruïnes op Sardinië. Aan het einde van deze oude beschaving bewaakten stenen reuzen de kusten van het eiland – sporen van een rijke cultuur die langzaam afbrokkelde. Camacho en Stuart kijken verder dan de muren van het museum en onderzoeken de hiaten, de afwezigheden in de geschiedschrijving. Wat blijft er over?
Beeldend kunstenaar Gaëtan Rusquet, geluidsontwerper Vincent Malstaf en lichtontwerper Frank Laubenheimer creëren een landschap dat, net als de Nuraghe-ruïnes, uit de toekomst zou kunnen komen, of zelfs buiten de tijd zou kunnen bestaan. In deze ruimte graven Camacho en Stuart artefacten van emotie op. Ze zoeken naar contrast in grootte en schaal: minimalistische houdingen branden van gevoel, woede en kracht worden samengebald en ingehouden. Met hun stemmen drukken ze een verloren taal uit en weven ze verbindingen tussen universums. Ze ontmoeten elkaar in ritme en herhaling, ze spoelen terug en versnellen, coderen en ontcijferen, maken en verbreken patronen. Door naar het verleden te luisteren, construeren ze een archeologie van het heden die geen onderscheid maakt tussen het mystieke en het alledaagse.