Hoe vertaal je sensaties en innerlijke monologen naar beweging? Is het mogelijk de aarzeling voor het spreken te vatten? Hoe traceer je onbewuste bewegingen, de plekken waarheen we dwalen wanneer we dagdromen of de herinneringen en projecties die ons bewustzijn van het heden vertroebelen? (Meg Stuart)

Naast haar grootschalige choreografieën, locatiegebonden projecten en improvisaties, waagt Meg Stuart zich in haar solowerk aan de monoloog van de beweging. In haar solo’s onderzoekt de choreografe dagdagelijkse bewegingen en fysieke toestanden door middel van improvisatie. Doorheen de jaren creëerde Meg Stuart verschillende korte solovoorstellingen waaronder XXX for Arlene and Colleagues (1995), Soft Wear (2000) en Signs of Affection (2010). An evening of solo works brengt een selectie van korte solo’s uit het verleden en fragmenten uit avondvullende voorstellingen.